Mijn droom:
Een gezond* huis met veel tuin, om mijn eigen groenten en fruit te telen, liefst in de lijn van permacultuur. Ruimte voor mij en mijn hond, Jochem. En liefst met een garage voor mijn auto.
Mijn eerste stap is een prille: Op 22 december 2009 's avonds rond 22.30 uur las ik in een -inmiddels een week oude- regionale krant dat er twee huizen te huur werden aangeboden via de Woningstichting. Eén schuin tegenover het huis waar ik ben geboren en één er 2 huizen naast. Naast waar ik geboren ben, bedoel ik.
De volgende
ochtend was de sluitingsdatum, dus reageerde ik met een mailtje én het idee: morgenochtend snel bellen. Niet dat ik enig
idee van kans dacht te hebben, want in het dorp waar ik woon reageren op alle
huurhuizen die worden aangeboden gemiddeld 50 gezinnen. Ik, als alleenwonende,
dacht dus geen kans te hebben, maar WILDE WEL GRAAG WONEN IN DAT HUIS MET EEN
TUIN VAN
Mijn idee was dus: morgen meteen even bellen, want ik wil zo graag! Ik werd echter meteen om 9 uur door iemand van de Woningstichting gebeld met de mededeling dat ik het verkeerd had gedaan. Ik had een formulier moeten invullen, blablabla, en ik had dan toch gisteren even kunnen bellen. Ik legde nog maar eens uit dat ik pas om half elf 's avonds de advertentie had gelezen en bellen me dan geen optie leek (ambtenaren he?).
"Maar u staat op nummer 1. U mag kiezen tussen huisnummer 15 en huisnummer 8."
Omdat alle huurwoningen in de straat waar ik naar toe wilde verhuizen werden gerenoveerd vorig jaar, was het huis wat ik op het oog had een tijdelijke wisselwoning. Ik ben geboren op nummer 12 en op dat moment woonden mijn vroegere buren van nummer 10 er in. Ik kon dus, zonder tussenkomst van de Woningstichting direct even buurten en meten of het een gezond huis* was!
Dat pakte dus erg goed uit en ik was meteen verliefd op de woonkeuken, de tuin, de buurt, de ruimte en de kleine details van het huis die ik me van vroeger als kind nog herinnerde: het van gebakken en geglazuurde tegels gemaakte stoepje bij de voordeur bijvoorbeeld.
Enkele maanden later en veel verhuisklussen, schilderwerk, behangen, weggooien van oude spullen enz. verder, woon ik met plezier op nummer 8, naast de vroegere buren van nummer 10 en ook in veel andere huizen nog de bekende gezichten van toen.
En nu. Nu ben ik
bezig met de tuin. Stukje bij beetje lukt het me om, naast nog wat nawerking van
de burnout, de verhuizing en alle dingen die nu
eenmaal elke dag gedaan moeten worden in een huishouden, met mijn tuin te gaan
starten. Ik heb al 7 keer peultjes en doperwten gegeten uit eigen tuin. In de
woestenij van berkenboompjes die weg moeten en ander onkruid, heb ik kleine
bedjes van anderhalf bij
Mijn wens:
Om de grote achtertuin te kunnen inrichten naar mijn wens, zou ik graag wat hulp hebben van mensen die ervaring hebben met permacultuur. Bevriende collega's hebben samen met mij de tuin al gemeten op stralingsinvloeden. Ik weet dus waar ik wat wil hebben, ongeveer. Liefst ook nog een mooi tuinhuis, als praktijkruimte en gastenverblijf. Maar daarvoor moet er eerst wat geld komen én menskracht om het te realiseren. Een kruidentuin wordt een belangrijk onderdeel van deze tuin.
Dus: Als je iemand bent of iemand kent met groene vingers, tijd en zin om me te helpen en liefst iemand die in de buurt woont (het gras moet nog geregeld worden, voordat ik mijn tipi er op kan zetten namelijk, als tijdelijk logeeradres). Als je zo iemand bent/kent: LAAT HET ME WETEN!
* Een gezond huis. In het huis waar ik tot begin dit jaar woonde, ben ik na ruim 10 jaar ziek geworden. Ik had een kriebelhoest die steeds begon als ik begon te praten. Gewoon ademhalen lukte wel, maar als ik dieper inademde voor het praten dan moest ik vreselijk hoesten. Dat duurde inmiddels anderhalf jaar. Allerhande natuurlijke middeltjes, therapie en ten slotte de voorgeschreven kreosotum via de huisarts, hielpen niet. Van laatstgenoemde gaat zelfs houtworm dood, maar de hoest bleef :(
Tot ik via internet een man uit België leerde kennen en hoorde dat hij huizen ontstoorde. Mijn huis werd ontstoord en ik was direct van mijn hoest af! Het blijkt dat de radar van de luchtmachtkazerne hier in de buurt, mijn huis in kwam pulsen. Omdat ik sinds enkele jaren naast een ziekenhuis werkzaam was, met daar op het dak van dat ziekenhuis een gsm-mast! had ik dag en nacht last van die binnendringende straling en dat leidde tot genoemde hoest en uiteindelijk ook nog tot een burn out.
Dat ontstoren van woningen, dát wilde ik ook leren, want ik was in die tijd bedrijfsmaatschappelijk werker en hypnotherapeute en praatte dus veel met mensen over oplossen van problemen en lichamelijke klachten. De óórzaak wegnemen leek me nog beter! Het blijkt namelijk dat veel mensen therapieresistent zijn voor medicatie/therapie als straling een (mede)oorzaak is van klachten die zich ontwikkelen.
Gedurende anderhalf jaar ben ik elke veertien dagen naar België gereden, kreeg privéles van Roger Leunens (de man die mijn huis ontstoord had) en leerde er alles over aardstralen en hun invloed op mens, dier en overige natuur. Ook bezochten we veel krachtplekken en oude kerkjes, kerken en kathedralen, want die staan op plekken die we nu Heidense heiligdommen noemen.
Ook wilden steeds meer vrienden en bekenden van me hun huis ontstoord hebben (er leek bij mij immers een wonder geschied). Dus spraken Roger en ik af op een station in de buurt van bestemming en dan reden we met mijn auto naar de huizen die moesten ontstoord worden. Als meester/gezel trokken we Nederland en België door, waardoor ik heel veel leerde.
Na anderhalf jaar zei Roger dat ik het nu zelf kon en ging ik de eerste keer alleen op pad. Inmiddels is dat ruim 10 jaar terug en ontstoor ik woningen en bedrijfspanden, geef ik cursussen en wichelworkshops en verdiep ik me meer en meer in de natuur, de aarde, de invloed van zon en maan en de natuurlijke therapeutische- en preventieve werking op de gezondheid van kruiden en planten.
Hartelijke groet,
Ineke van den
Broek
www.geobiodynamica.nl
KvK nr. 08160172
www.djembee.come2me.nl